Hoeveel bedrijven bemoeien zich met jouw gas- en energiegebruik? Met de keuze voor jouw gas- en energie-leveranciers? 

Sinds ik mijn bedrijf aljavandijk.nu heb ingeschreven bij de kamer van koophandel word ik, ondanks mijn verzoek van geen reclame en zo, platgebeld. Steeds weer bedrijven die geheel vrijblijvend en kosteloos mij een nieuwe overeenkomst op gebied van gas en elektra willen aansmeren.

Op het moment dat ik doorheb dat het er weer eentje is, roep ik gelijk dat ik geen interesse heb. Want dat heb ik ook echt niet. Ik heb er niet om gevraagd, ik wil gewoon mijn eigen zaken regelen. En werkelijk: ze willen het gesprek met me aangaan. Waarom niet? U weet niet eens waar het over gaat! U doet niet aan kostenbesparing. En ze drukken me in een hoek waarin ik mezelf en mijn keuzes moet verdedigen. Dus dat zeg ik nu ook maar erbij. Dat ik al tig keer gebeld ben door mensen zoals hij, en dat ik aan hen geen verantwoording verschuldigd ben. Reageren ze nog verontwaardigd ook. Alsof ik de betreffende meneer of mevrouw persoonlijk aanval.

Kijk, ik snap heus wel dat zij draaiboeken hebben. En dat ze aangenomen zijn om iets te verkopen. Om zich niet af te laten poeieren. Maar werkelijk, de toenemende onbeleefdheid irriteert me steeds meer! Ik wil graag vriendelijk blijven, maar dat werkt niet. Ja hoor, ik wens de mens aan de telefoon gewoon een fijne dag, zeg nog vriendelijk werk-ze. Maar tjonge, deze verkoopspelletjes vind ik echt een irritante stoorzender op mijn dag.

Tegenwoordig meldt mijn telefoon dat het waarschijnlijk spam is. Boeiend, da’s nieuw voor me. Maar ja, vanwege mijn werk kunnen allerlei mij onbekende nummers me bellen. En dan gaat het om klanten. En die wil ik ook graag vriendelijk te woord staan.

Hoe maak jij aan vasthoudende verkopers duidelijk dat je geen interesse hebt? Hoe voorkom je je eigen irritatie? En kan ik blind vertrouwen op de melding dat het om een spam-telefoonnummer gaat?

Ik hoor graag jouw tips!

Fijne dag, 

En dan kom je in aanraking met een boek, dat zo’n verpletterende indruk achterlaat!
​Dit is zo’n boek. Een boek dat ik vermoedelijk wil blijven lezen.

Iedereen weet dat leed niet met elkaar is te vergelijken. Ieder leed staat op zich, ieder mens leeft zijn of haar leed naar zijn of haar omstandigheden. En daarin is geen goed of fout. Geen erger of minder erg. En toch.

De tranen vanwege een ongeneeslijk ziek mens vinden we toch veel erger dan de tranen vanwege de maat van een bank, die toch niet is zoals afgesproken. Laten we eerlijk zijn. Dit boek heeft me niet alleen laten weten dat ik daar geen oordeel over mag hebben, het heeft me ook zo doen voelen.

Ik merk dat ik ook nu, nu ik van me af wil schrijven waarom het boek zo’n gigantische indruk op me maakt, geen woorden kan vinden die recht doen aan de impact van dit boek. En ook recht doet aan de impact van deze vrouw. Kijk maar op YouTube, zoek op haar naam.

Eigenlijk. Een vrouw die tegen alle mogelijkheden in Auswitch heeft overleefd, en op haar 90e haar debuteert als auteur van een boek, dat gegeven alleen al geeft zoveel hoop en kracht en inspiratie. Dit is niet het zoveelste oorlogsverhaal, maar gaat veel verder dan dat. Het gaat over de impact van de oorlog op het leven van een vrouw en de lessen die zij met ons wil delen. En laat me duidelijk zijn: de lessen zijn voor ons allemaal van onschatbare waarde.

Mijn keuze nu is om dit te delen met jou. En dat blijf ik spannend vinden. Maar dat geeft niet. Ik zou het leuk vinden te lezen wat je er van vindt. Ga je de Keuze ook lezen? Of ken je hem al? Wat betekent het voor jou?
 
Alja
April 2019