struisvogel

Even waren er geen verhaaltjes. Rolde er niets uit mijn pen. En had ik ook niet de behoefte om te schrijven. Terwijl het me al zo vaak verder heeft geholpen in mijn leven. 
Nou had ik begin van het jaar ook wel iets om naar uit te kijken. Want begin maart vertrok ik voor 3 weken naar Tenerife. Hoe gaaf is dat. Ik mag 3 weken op mijn eiland vertoeven.....

Tegelijk ontstonden er steeds luidere geluiden over het naderende corona-virus. Zouden wij daar ook mee te maken krijgen? De eerste landing van het virus in Europa was Italië. En, jawel, vrij snel daarna was het ook raak op Tenerife. Oeps. Wat nu? 

Uiteindelijk, met de kennis van dat moment, zijn we gewoon gegaan. Wij waren gezond, we zouden niet in de buurt van dat hotel, waar mensen besmet waren, verblijven, dus we gaan gewoon. 
Iedereen weet hoe het daarna is gegaan. 
Mijn reisgezelschap van de eerste 2 weken vertrok op de eerste de beste vlucht naar huis, en dat was ook de vlucht die ze van plan waren. Mijn reisgezelschap voor de laatste week vroeg me de tickets om te boeken naar later dit jaar. En dus heb ik mijn eigen vlucht ook omgeboekt naar dezelfde als mijn reisgenoten. De laatste week op Tenerife was volledige LockDown. Daarvoor ga je niet op reis. Maar tegelijk: we konden en mochten niks. Waren af en toe een beetje burgerlijk ongehoorzaam door te gaan 'joyriden' om een beetje zee te zien. En werden ook niet door werk of huiselijke beslommeringen lastig gevallen. Verplicht onthaasten en tot rust komen. En dat was echt niet erg!

---

Inmiddels zijn we weer bijna 2 maanden thuis. Back in bussiness. En druk bezig met veel en niks. 
Zoveel is er voor mij niet verandert. Ik werkte de laatste jaren al vooral vanuit huis, kwam al weinig buiten de deur en deed al weinig boodschappen. Stiekem dacht ik weleens: zo, nu weten jullie ook wat dat betekent......zonder dat je het zelf wilt niet veel kunnen....

En eerlijk is eerlijk: ik vind het een lastige periode. Zoek mijn afleiding in Netflix en mijn e-reader, schrijf nauwelijks, omdat ik al zoveel uren achter mijn scherm vertoef. En ik wil ook niet nadenken over hetgeen de wereld nu mee geconfronteerd wordt. Wil niet stil staan bij alle angsten en onzekerheden, waardoor we nu geleid worden. Wil ook niet bezig zijn met wat er in de toekomst gaat gebeuren. Daar wordt ik de hele dag al mee om de oren geslingerd. 

Waar ik me erg van bewust ben is wat kwaliteit van mijn leven is. Dat gaat primair over contact met de mensen die me lief zijn, contact met de mensen die waardevol voor me zijn. En ik ben me er erg van bewust dat voor onze ouders dat nog veel belangrijker is. En juist dat nemen we nu van ze af. Daar worstel ik mee. Want ik gun ze ook geen nare ziekte zoals Corona. Wat is wijsheid? Onze wijze mannen en vrouwen zijn daar ook volstrekt niet duidelijk over. 
Daarom is het voor mij wijsheid om regelmatig me voor te doen als struisvogel en mijn kop in het zand te steken. Even te ontsnappen uit het dagelijks leven en via Netflix of mijn e-reader me in een andere werkelijkheid te storten. 

En meer ga ik er niet over zeggen. O ja, nog wel. Als het maar even kan ga ik in oktober in de herkansing. Naar Tenerife. Weer iets om naar uit te kijken! 
Wat doe jij om niet je hele leven door narigheid te laten beheersen? 
Tot de volgende keer! 

---

Alja