….en dat dan mijn hoofd wordt leeggeblazen, door de wind, en lichter wordt.… ….en dat ik dan niets meer hoor dan alleen de krijsende vogels en de ruisende grassen en de en geblaat van schaapjes in de verte en de klotsende golven.… ….en dat ik dan alleen het water zie met de bootjes en de dijk, waarop ik zit, met in de verte de schaapjes en de bloemen en wat vogels.… ….en dat ik dan alleen de bloemen ruik en de mest van de schapen die er verderop zijn en de zilte lucht vanaf het water… ….en dat ik dan alleen de wind langs mijn wangen voel strijken en de zon op mijn huid voel gloeien…. ….en dat het dan stil wordt, heel stil, voor even, voor heel even.… ….en dat ik dan, daarna, als ik verder ga, en alle geluiden en beelden weer in mijn hoofd terug komen, dat ik dan blijf glimlachen en ontspannen en het leven weer aankan…. Dat!
Reageren is niet langer mogelijk.
|
Ikben Alja. En ik leef. Ik maak dingen mee, en soms heb ik de onweerstaanbare behoefte daarover te schrijven. De verhaaltjes die zo ontstaan vind je hier! Archieven
Mei 2020
|